تعیین و مقایسه میزان بکارگیری ساخت و ساختمان فعل در کودکان طبیعی ۴.۵-۲ ساله شهر همدان

سابقه و هدف: از آنجا که فعل در زبان فارسی شامل انجام دهنده عمل، نحوه عمل و زمان عمل می باشد، لذا نقش مهمی در گفتار ایفا می کند. از این رو در این تحقیق ساخت و ساختمان فعل در کودکان طبیعی 4.5-2 ساله مورد بررسی قرار گرفته است. براساس این تحقیق بین متغیرهای مورد بررسی در گروه های سنی مختلف مقایسه های برون گروهی و درون گروهی انجام شده است. مواد و روش ها: این تحقیق از نوع مقطعی-مقایسه ای بوده و روی 101 کودک بین سنین 4.5-2 ساله در 5 گروه سنی که به صورت تصادفی چند مرحله ای انتخاب شده بودند، انجام گرفته است. روش جمع آوری داده ها ارزیابی سریع بوده و نمونه های گفتاری کودکان برای زمان های فعل و پسوندهای صرفی فعل از پنج طریق گفتار خودبخودی، توصیف تصاویر، تکمیل جملات ناقص، تکرار، پرسش و پاسخ و برای افعال ساده و مرکب، پیچیدگی فعل، پیشوندهای فعلی (ب، ن، می)، افعال معین و افعال امر از دو طریق گفتار خودبخودی و توصیف تصاویر به دست آمده است. داده ها پس از استخراج با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسن، کروسکال والیس، ویل کاکسون و فریدمن در سطح معنی داری (0.05) مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفته است. یافته ها: یافته ها نشان داد که بین سن و پیچیدگی فعل، تنوع زمان های فعل، تنوع پسوندهای صرفی فعل برحسب شخص/شمار و تنوع افعال معین در گفتار کودکان ارتباط مثبت و معنی داری وجود دارد (p=0.000)، ولی بین سن و تنوع پیشوندهای فعلی (ب، ن، می) و تنوع افعال امر ارتباط معنی داری وجود ندارد. نتیجه گیری: با افزایش سن میزان بکارگیری اجزا ساخت و ساختمان فعل بجز افعال امر، پیشوندهای فعلی (ب، ن) و فعل گذشته ساده در گفتار کودکان افزایش می یابد. نتایج بدست آمده از این یافته ها می تواند به عنوان بخشی از هنجارهای رشد زبان، در زمینه آسیب شناسی گفتار و زبان مورد استفاده قرار گیرد و از سوی دیگر لازم است که متون کتاب های مربوط به کودکان در این گروه سنی براساس یافته های به دست آمده از این تحقیق مورد بررسی مجدد قرار گیرند.